De missie van Buro Bloei is ‘talentontwikkeling voor álle kinderen’. Deze missie steunt op de premisse dat ieder kind talent heeft. Daar geloven wij heilig in en dit geloof wordt dagelijks in onze praktijk bevestigd. Soms is dat talent echter een beetje ‘verstopt’. Het is dan overschaduwd door ‘problemen’, die het maken dat het voor de omgeving soms lastig is om het talent van het kind nog te zien.
Wij stellen ons ten doel dat talent weer naar boven te halen, zodat het kind (weer) zelfvertrouwen krijgt en het zich blij en trots op zichzelf kan voelen. En dit blijkt een prachtig ‘bij-effect’ te hebben!
Regelmatig komt het voor dat ouders met zorgen over hun kind bij Buro Bloei terechtkomen. Vaak spelen deze zorgen al wat langer en is er door verschillende partijen al veel en vaak over het kind gesproken. School die ouders vertelt wat er allemaal niet goed gaat, de trainer op de sportclub, familieleden, buren, of andere ouders… Ik wil niet zeggen dat het uiten van deze zorgen onterecht, of verkeerd is. Wél ontstaat door deze focus op het probleem vaak een negatief en verdrietig gevoel bij ouders en kind, waardoor een positieve ontwikkeling ver weg kan lijken.
Ik heb de luxe positie om in dergelijke gevallen heerlijk objectief en met open blik aan de slag te gaan met het kind. Dat is fijn! Voor het kind ben ik een ‘onbekende’, waarmee nog geen associaties bestaan. Geen historie, een schone lei.
Vaak begin ik het kind te vragen naar waar het allemaal goed in is en wat het leuk vindt. Meestal leidt dit tot grote verbazing; ‘Ik kom toch hier bij jou, omdat ik niet zo goed ben in…(vul maar in)?’. De spanning is dan al vlug gebroken, waardoor prachtige gesprekken kunnen ontstaan.
Kinderen zijn eigenlijk net ‘grote mensen’ en vice versa ;-). Hebben we niet allemaal bevestiging en het gevoel gezien en gehoord te worden nodig? Door de ontspanning die ontstaat door te praten over wat er allemaal wél goed gaat, ontstaat ineens heel makkelijk de ruimte om ook te kijken naar waar het kind nog in kan verbeteren. Zonder dat het zich tekort voelt schieten. En als we dát bereikt hebben, dan krijgen wij bijna als vanzelf het kind te zien, precies zoals het is. Met alle kwaliteiten en eigenheid. En als we dat vervolgens weer terugkoppelen naar de ouders, wordt er een ‘dominosteentje’ omgeduwd, welke een hele reeks effecten in beweging brengt.
De verbazing die we in eerste instantie bij het kind zagen, komt terug bij de ouders; ‘Hé, wat heeft mijn kind leuke dingen gezegd en laten zien!’. ‘Jeetje, ja, die kanten heeft hij/zij ook!’. Slechts enkele voorbeelden van reacties van ouders. Als direct gevolg daarvan verandert het gedrag van de ouders naar het kind. De rest van de reeks kunnen jullie waarschijnlijk zelf invullen!
Laatst ontving ik een appje van een puber die ik heb begeleid. In deze stormachtige fase, waarin zij ook nog eens steeds slechter ging presteren op school, was er een grote verwijdering ontstaat tussen haar en haar moeder. Na een aantal sessies hadden we handvatten voor verbetering. In haar berichtje stond: ‘Ik weet niet wat je met mijn moeder gedaan hebt, maar ik kreeg ineens een heel dikke knuffel en ze zei dat ze zo trots op me is. Morgen gaan we samen winkelen. Dat hebben we al een jaar niet meer gedaan!’. De moeder, die ik tijdens het traject ook regelmatig heb gesproken, stuurde niet veel later een e-mail met de woorden: ‘WAT HEB IK TOCH EIGENLIJK EEN LEUK KIND’.
Woorden die ik nog lang op me heb laten doorwerken en die me ontzettend ontroerden. En wat denk je?! Ook ik pikte een graantje van de ‘dominoreeks’ mee! Ik voelde mij super trots dat ik hieraan heb mogen bijdragen, hetgeen ook mij weer zelfvertrouwen en bevestiging gaf. Bevestiging in dat onze missie een juiste is, maar vooral in dat kinderen een enorme kracht hebben, waarmee zij in staat zijn honderden steentjes om te duwen…
Sonja Borgsteede
Buro Bloei
Augustus 2013